Canım çok çabuk sıkılıveriyor. Tahammül edemiyorum eskisi gibi. Hem edemiyorum hem etmiyorum. Zorluklarla uğraşmak, tabiri caizse bir şeylere göğüs germek istemiyorum. Ölmek üzere olan insanlarla tanışmak, onları hayatıma almak, ya da dostluk gibi şeyleri sorgulamak, ya da bir zamanlar hayatımı sonuna kadar birlikte geçirmek istediğim insanların sarsılan iktidarlarının nesnesi ve benciliklerinin ve hakaret cümlelerinin biricik öznesi olmak, falan.. bunları neden mi söylüyorum, çok şaşırıyorum dönüp bakınca.. Ve neden yazdığıma gelince. Son bir kusuş,sunuş niyetindeyim sanırım. Bu şaşkınlığımı paylaşmak istememin yanı sıra belirtmek istediğim başka şeyler de var.. şaşkınım ve dönüp bakıp gülmekten başka bir şey yapamıyorum, birkaç sahnede de kendime acıyorum. Önceden olsa hissettiğim yalnızlığı anlatmaa çalışırdım oturup, ve daha da içime kapanma isteklerimi falan, ya da bıktığım durumlardan bahsederdim.. yok, ortaya koydum işte sıkılıyorum dedim, şimdi de benden uzak durma zamanı..

d.