burası

Üzerinden..

Oturdum bakıyorum; önce geçen zaman oldu, sonra gevşeyen ağızlardan dökülen muhabbetler, sonrası gene kalan zaman. Uzakların hışırtısı rahatlatan bir tonla kulaklarımda. Konup konakladıktan sonra::Üzerinden uçup gittiğim şehir doyasıya boşluğuyla üzerimden dilekler diliyor. Bazen, yağmurlarını yağdırıp, balkonumuzu ıslatıyor. Gece gündüz gümüş kırmızısı gökyüzü sanki
ve benim ona oynadığım fahişe cilvelikler
gülüşlerin ardından geçen hiçlik
varolamamanın kıvrımları kendinden
ardındansa çözdüğünde düğümlerini
çoktan geçip gitmiş olmuştu yürümenin
huzuruyla,,,
bir cümle kurumu zamanında buradaydım
ve çığlıkla karışıktı tüm cümleler
beynimin duvarlarına anlatılamaz kuvvetlerle çarpan bu sesler ve ben anlamsız bakışlarımla bu sefer de bu eski mi eski şehrin tam ortasında kusma isteğimi örtbas etmeye çalışıyordum.
Sahiden,
hangi ara bu kadar kırıp döktüm??

Damla-ıstanbul..