bej gömlekli kadın

servet durmuş öyle
bakıyor yanındaki krem rengi gömlekli kadına
ne konuşacak bir şey kalmış ne yapılacak bir hareket
ama öyle bir bereketsizlik var ki yaşamda
çay soğumuş önünde ve de şekerli üstelik hiç sevmez
ve hiç içilmez bu haliyle
krem rengi gömlekli kadın bakıyor ve bişiyler bişiyler için bağırıyor
kızıyor hakaret ediyor didişiyor şahsını küçümsüyor
servet kaldırımdan geçen insanlara bakıyor
onların bile bir açığı yok ne bir kusur ne bir müdhişe
dalga geçmeye yarayacak küçücük bir sarkıt ya da akıla daha önceden sorulmadık bir soru sorduracak hiçbir davranış
topraklar kupkuru
senenin en yağmursuz mevsiminde mezopotamya bozkırlarında görüyor kendisini servet
bej gömlekli kadını tanımaya çalışıyor
o artık sadece kendisine saydıran biri
nisanın bir sözünü anımsıyor
o kuraklıkta nerden bulup buluşturuyor bilmiyorum ama bir şekilde anımsıyor işte
öyle deme severim ben insanları diyor nisan
gülüyor,çöpü boşaltıyor
içeri geldiğinde soğuktan kollarını kavuşturmuş
sen sevmez misin ki
beni
aşağıdaki çaycıyı
o sokaklarda birlikte yürüdüklerini
servet bilemiyor
nisan gülüyor..
seninki de zor be kuzum diyor.sevip sevmeyeceğini dahi bilmeden
benim şu ettiğim abuk subuk lafa bile karşı çıkamadan duruyorsun
dalgın,bilemez
hadi diyor nisan
bir sigara sar,ben de balkona çayları götüreyim
kadının gömleği öfkesinden kızarıyor sanki
bej gömlekli kadın komikleşiyor
kırmızı gömlekli ve kırmızı ceketli ve kırmızı yüzlü bir karikatüre dönüşüyor
sadece bağıran
sadece aşağılayan
servet onunla konuşamayacağını anladığı için kendini şanslı sayıyor içinden bir sigara sarmaya yelteniyor
nisanın hiç bej gömleği var mıydı diyor
nisanın bej gömleğini kırmızı kağıda sarıyor
kadın artık iyice çığrından çıkmış
servet dalgın,bilemez.
kaybettin diyor sonra sandalyesinde birkaç kıpırdanıyor
anlıyor servet,gidecek,sarsılıyor biraz
bencillerin atası,namussuzların apası olmasıyla ilgili cümleler söylüyor
diyor ki kendini savunma
servet içinden kırmızı sigarayı sinirden kırmızıya dönmüş kadının dudaklarındaki ateşle yakıyor
kadın bej gömleğini yakalarından gerip serinlemek istiyor
bunalmış olmalı,dayanamıyor olmalı
dayanamadık diyor servet de
doğrusun diyor
bej gömlekli kadın bir cevap almanın verdiği moralle tekrar devam ediyor serveti hakaretlerle hayatından kovalamaya
servet bu papuç bırakır mı
hemen nisanın balkona getirdiği çayı yudumluyor
bardağı tabağa koyarken bilerek biraz nisanın bacağına döküyor
nisan yanmamak için eteğini sıyırıyor
servet onun bacaklarını izliyor
nisanın kırmızılardan uzak bu dizlerini ve bu bakışlarını ve bu sakinliğini ve bu didişmezliğini güzel güzel uzaklara bakıp sadece içinden dalga geçerek gülümseyişlerini görüyor
nisan için sardığı sigarayı sıcak su dökülen sıyrılmış dizine koyuyor
bej gömlekli kadın sigarasını ve çakmağını ve telefonunu masanın üzerinden alıyor
sigarası öfkesi için
çakmağı sakinliği için
telefonu intikamı için
üzerindeki en güvenli ceplere itinayla yerleştiriyor
gömleğinin sinir harbi sırasında açılmış düğmesini kapıyor
saçlarını arkaya atarken gözlüğünü düzeltiyor
uzaklaşırken arkasından hakaretleri ve haksızlıkları tenekelerle birlikte gürültü yapa yapa sürükleniyor
servet dalgın,bilemez.
çöpü çıkarmak için nisana yardıma koşuyor.

alev