Uzak ile Kar

Kar gözlerini açtığında bir mart ayının şefkatli rüzgarı esiyordu evlerden dışarlara,dışarlardan uzaklara.Kar gözlerini açmak istemediğinde ise,en yakınında hissediyordu en uzakta kalması gerekenleri.Kapısına dayanmış bu tedirginlikle devam etmek,kimbilir nelere bedeldi?'Kim'ler gibi o da bilemedi,durmadan devam etti.Sorularını dahi kaybetmiş Kar,sarfedilen tüm cevaplardan tiksiniyordu.Gözleri kapanıyordu da uyuyamıyordu.
Uzak,Kar'ın geç kaldığını düşündü.Geç kalmama kaygısından peydah olmuş bir gecikmeydi bu.Evlerden dışarlara,dışarlardan uzaklara serpilen bu mart esintisi..."Acaba hayat kabüllenmektir denen nokta bu mu?"diye düşünüyordu.Hiç karşılaşamayacak mıyız sorusunu sormak iistemiyordu Kar'a..."Hayır"ı duyacağından değil,yine karanlıkta,ayağının cevaplarına takılıp düşmesinden korktuğu için sormuyordu tam da!
Bu aralıksız cevapsızlık Uzak'ın -durmadan-durmak özlemini depreştiriyordu.Kar'ın içinde olduğu kelimesizlik fiyaskosudan bihaber,aynı martı yaşamıyormuşcasına soru sorup cevap bekliyor;hitap edip sessizlik buluyordu.
Şüphesiz ne Uzak sorularını Kar'a soruyordu,ne de kar sorularını Uzak'ta arıyordu.Lakin dön dolaş,içinde oldukları harikalar(!)dünyası,aynı martın aynı esintisinde,tıpatıp aynı durma özlemiyle çatılara sürüklüyordu onları,başka başka zamanlarda.
Daha bunun nisanı mayısı var demek hiçbirinin aklına gelmiyordu.Ocağı şubatı neydi ki onlar da bir şey olsun diyerekten,"durmak,durulmak,üşümek,donmak,ölmek,-ölmemesi kimsenin-yürümek,tam da kar yağarken uzaklara gitmek"düşüncesi,uyutmuyordu güzelim mart ayında küçüklerimizi...
Bazıları çok erken olmuştu.Akılları mevsimlere dahi ermiyorken,'kış'denilen bir yer düşünmüşlerdi.Taa bebecikkken...Uzaklarda hep kar yağan ülke:KIŞ
Bazısı için de çok geçti.Güzel ama kötü niyetli para ve ilgi budalası bir kadın gibi mart belirmişti;evlerin dışarısında,dışarların uzağında...

Alev..
22,02.07