yokuş

ne zamandan beri böyleyim?sanırım böyle olmanın tam olarak nasıl bir şey olduğunu anlamaya çalışmak işine giriştiğimden beri?nedir bu allah aşkına?dediğim günden beri.nedir bu yaşanan?nedir bu yaşanamayan?hiçbir cevap bulamadım da değil aslına bakarsanız.kendime kivi dedim,yaşananlara hayat.kimse beni sevmediği zaman kendimi kivici dedik,yaşamanın truman show tadında bir uzun metraj olduğunu düşündüğümde de bazen böyle olur dedim.idare ettim.kendime neden kivi demiştim?kiviliğin hiçbir şeye bağlı olmamasından.kimsenin bana hayır değilsin diyemeyeceğini bildiğimden.o kadar yabancılardı ki kiviye.yazık ki kimse sormadı neden kivisin diye.kimse değilsin diye üstüme gelmedi.tek soran bendim,tek kıvranan ben.üstadın dediği gibi"aslında ben kendime çıkan bir yokuştum.yokuşun başında bir adam gördüm.kendimle vuruştum"ben ne yaptım?takıldım.e malumunuz gençlik hali,gençlik ateşi.ne zaman genç oldum?birini öpmek isteyince mi?ne zamandan beri böyleyim?birini öptüğümden beri mi peki..eskiden güzel olacağını düşündüklerini kestiremiyorum artık.kokusunu hatırlayamamaktan belki.hayattan öte hissettiklerim de truman abininki gibi gelmeye başladı.eskiden olsa dalga geçerdim.dalga geçicek bir taraf da bulamıyorum artık kendimde.acıyacak bir tarafım kalmayalı çok oldu zaten.hem zaten belediye acısın bana di mi?herkes sessiz.kimse konuşmuyor.bir tek kendi sesimi duyacak kadar "kendimle vuruştum"belki de.ağızları oynuyor.ne güzel ağızları var.gözleri bakıyor,ne kadar anlamlılar.pek ben neden hiçbir şey bulamıyorum?görüp de görmemezlik sanatından mı faydalanıyorum birikimlerim dahilinde?kimsenin olmaması..soğuk da değil de,aslına bakarsan iç de ürpertmiyor,ama bir yerlerde bir şey masal oluveriyor işte o zaman.dokunuşlar masal oluyor,anlıyorsun beni demekler masal oluyor,onları anlamama sevinmem masal oluyor,hayallerim uyukluyor,kocaman esniyor,ağzının içinden sigara kokuları yayılıyor,çengelköy gibi aynı,alev kızı da masal oluyor.hatırladıkça...sadece hatırlıyor.gülümseyemiyor yaşananlar,üzülemiyor,tepkisiz,öylece hatıra geliyor sadece.geçmişini masal kitaplarının ütopik güzel resimleri olan sayfalarına kazımış biri yola nasıl devam eder bilmiyor.belki de insanoğluna verilmiş en büyük ceza diye düşünüyor:Devam etmek.bu sürerlilik..nereye adımlıyoruz hiç bilemeden.yolda kimseyi göremeden.paralellerin hep paralel olarak kalacağını bilerek.anlatarak,anlamayacaklarını düşünmeden.onunla da öyle anlaşmamış mıydık?bir masada oturup,birbirimizi anlamadığımız gerçeğini düşünmeden yudumlamak biralarımızı dememiş miydik?ne çok şey demişiz.ne çok hayal kurmuşuz.ne çok kıçımızın üstüne oturmuşuz.truman abi burda olsaydu ne derdi şimdi?belki de beterin beterini gördüm ben,sen en azından gerçek bir yaşam yaşıyorsun diyip nankörlükle suçlardı beni.kimbilir?kimler bilir.ben kim değilim.ben bilmem.neden bu kadar önemli ki kim olduğum?başka bir soruya yorulabilirim pekala.pandalar neden çiftleşemiyor?bana makul geldi açıkçası.ama ben panda değilim ki.kivi değilim ki.masal değilim ki.kim değilim ki.
hissetmek istiyorum.koku istiyorum biraz.bakış istiorum.bunlar daha az karşılıklı çünkü.benim bakışımı anlamadın diye gitmem en azından kimsenin üstüne.herkes kendini yaşıyor,ben herkes değilim,onları yaşayamıyorum,kendimi yaşıyorum,herkeslere ağlıyorum.
o kadar tek başımayım ki,o en güzellerine bile söyleyebileceğim bir şey yok şimdi.sadece tek başımayım,ve yazıyorum.öyle oturmuş sigara içiyorum.böyle zamanlarda..işte böyle zamanlarda ah diyorum,bakış gerek,koku gerek,anlatamamanın farkındalığıyla ağlamak gerek.masala inanmayan gerçeğe inanmaz,önce masalımı bilmem gerek.yürüdüğüm sokakları,yanımdaki insanları düşünmek..bilmek gerek.böyle olmayı göze ala ala nedir bu yaşanan nedir bu yaşanamayan.nedir bu etraftaki diş gıcırdaması,fil homurdanması,bebek bezinin bok kokusu,yanımdakilerin ilginç bir şekilde yanımda oluşu,esirgemeyişleri.neden yapsınlar?neden yaptılar?ya ben,neden daha çok yapamıyorum.
yokuş oldum ben kuzum.hem belki biraz boyum uzar böylece..

alev