asma köprü ve kalakalmışlık üzerine

yok öyle bişiy kuzum.demem o ki,yokmuş.olsun ama inanmak da güzelmiş,hayallemek de güzelmiş,bi orda bi orda.olmasa şunu yaparım gibi seçenekler varmış eskiden,damla bulmuştu,gidilicek ve gelinicekti.ne de iyi yaptı bak..gitti mi gitti.kaldı mı peki?o hiç bi zaman silinmeyecek iç gıcırdaması kalmıştır elbet..
iyi değilim be kuzum.sıkıştım.vazgeçemedim,geçemiyorum.daha kolay olacağını biliyorum ama gene de yapamıyorum.ben ne kadar sevdim şimdi üstadlara safsata gelen anlamları,ne kadar içimdeydiler,ne kadarı kaldı,çoğu kaldı,nasıl kaldı,ürkek kaldı.işler kötü gidiyo baksana kuzum.kendimi patlatsam geçer mi?geçmeski,niye geçsin ki,ben işler olsam ve kötü gitmek gibi bi eylem bende bişiyi değiştirmese,ben de geçmezdim.ben hiçbişiy olamadım kuzum.kalkmış şimdi bi de işler olmaktan bahsediyorum.kuş oldum uçtum,hiç kalmadım.yani bi keresinde uçmuştum,uçtuğumun farkında olmayacak kadar yukardaydım,o da gelmişti yanıma.aşağıya bakmamıştık,uçtuğumuzu anlamamıştık.ilk aşağı bakan o oldu.yukardayız dedik ve asma köprüde yürüyüp de karşılaşınca o yükseklikle,bu farkındalıkla daha bir ürkek yürüdüm ben.yürüdüm de ne oldu?şimdi kaldım köprünün ortasında!kendimi patlatıcak materyel de yok yanımda,o çoktan geçti köprüyü,indi merdivenleri,girdi gene kulubesine.geçiriyor günleri.yaşıyor da aslında.yeni yaşamsızlıklarla da olsa..kaldım.kımıldayamıyorum.çok saçma.bu kadar düzlem farkı varken daha saçma olmaması da beklenemezdi zaten.
eskiden olsa,yukarda olmadığımı bilmeseydim hala,tüm güzelliğimle gel birlikte yürüyelim derdim burayı,gelirdi,alırdı beni.ama ben bu kadar ürkekken,bu kadar iğreti dururken yerimde..
kötüye gidiyomuş..gitsin.kurtulayım da şu köprüden,nasıl gittiğini sonra sorgularım.şu korku sinir stress buhranlarının tesiriyle belki de kötü gidiyo..atlatayım geçer belki.geçsin ama..geçmesse de geçmesin.takılırım köprüde..oo ne ortamlar yaparım bi bilseniz!
özledim,sıkıştım,güçsüzüm,
ha bi de
sınavlarım var..
hayatta bir sınav değil mi zaten?
ha ha..
ilahi küçük alev..