deneme

"niçin yırtıyorsun kağıtları?
olmadığı için.
ne olmadığı için?
yazdığım.
ne yazıyorsun?
olmayan bir öyküyü.
bir de,denesen,içinde çocuklar,kediler,çiçekler,denizler olan bir öyküyü.bir de denesen başkalarının sesini.bir de denesen ve görsen ve artık her dakika yırtmasan kağıtları.çünkü onları toplamaktan ve yakmaktan bıktım.bıktım ve usandım.artık yaşamı yazsan.örneğin benim yaşamımı.senin kağıtlarını toplayan.sen onları sobada yaktığını sanıyorsun ya,oysa,tümünü sıralayıp,numaralayıp saklıyorum.bunu yazsan.çektiğim eziyeti.savurduğun gençliği.şu iki paralık yaşamı.gündoğumu ile günbatımı arasında geçen.ya da günbatımı ile gündoğumu arasında sıralanan sözcükleri.hiç değilse yazdıkların bi boka benzesin.ve yırtıp yırtıp durma kağıtları.onları yapıştırmaktan bıktım.yaşamın parçalarını kırpıştırıyorsun,apıştırıyorsun,saklamlıyorsun,uykuluyorsun,üşüştürüyorsun sanki.ben ne bileyim,bıçak mı,ustura mı,kama mı,ne bilersen bile-"

demiş üstad..hiç kuzum dememiş..yırtıp atıyormuş baksana,kuzum demek yerine yapıyormuş hem de,yırtıp atıyormuş..yalan atıyormuş..
alev..