anne

Benim düşlerim artık rüyalarıma girmiyor.Gözlerimi kapadığım an karşıma çıkan ütopyalar değil artık hiçbiri.Benimleler.Ben otobüs beklerken,onlar bilet satıyorlar durakta.Yolda yürürken, -tesadüf ya-onlar da karşıdan geliyorlar.Böyle oturup Pink Floyd dinlerken de,gelip sigaramı yakıyor en ulaşılmaz olanı.
Tanıyorlar çünkü beni.Ve saviyorlar,benim onlara sadık olduğum kadar.Benim kadar sanatçı olmasalar da,sanatlar Mona Lisa kadar,müzikler The Wall kadar;akıllar,akılsızlığım kadar.Ne kadar sigara içersem,o kadar filtreler.Tanımazsınız onları siz,onlar benim gibi değiller.Daha çok babalarına benzerler.Hayallerimi bir gören,hemen anlar babalarının kim olduğunu.Uzak mı uzak...
Ben,edepsizim.Orospuyum bir yerde.Ondan bundan olma,tamamı benden doğma bir sürü hayalim var.Şarkılarla seviştim,hayallerim oldu.Dizelerle seviştim,hayallerim oldu.Erkeklerle seviştim,sancılarım doğdu!..
Bir baktım,iki göz aklım dolmuş hayallerle.Boy boy,biçim biçim hayaller.Sıra sıra dizilmişler...Nasıl geçindireceğim hepsini?Beslemek lazım bunları.Biraz da gerçek yedirmek gerek.Ah yedirmek gerek,gerek ki ölmesinler körpecikken...

09.temmuz.06
alev...